Czy drukarki 3D wejdą do gospodarstw domowych?

Jeśli o to zapytamy, wiele osób stwierdzi, że drukarki 3D nie są powszechnymi akcesoriami komputerowymi dostępnymi w domu. Przyczyną takiej reakcji może być fakt, że bez specjalistycznej wiedzy, stworzenie pliku 3D w formacie CAD i zaimplementowanie go na drukarce 3D jest technicznie trudne. W przypadku dwuwymiarowego druku, każdy użytkownik komputera, bez wyjątkowych kwalifikacji czy wiedzy, jest w stanie wydrukować potrzebny arkusz.

Jeżeli wyposażyć drukarkę bądź drukarnię 3D w trójwymiarowy skaner, możliwe by było tworzenie miniaturowych zdjęć 3D własnej rodziny, przyjaciół, a następnie utrwalanie go w fizycznym modelu. Mówi się o tym, że jeśli technologia ta dotrze pod strzechy, może ona w dużym stopniu zastąpić proces produkcji, który byłby dokonywany na poziomie każdego gospodarstwa domowego. Istnieje oczywiście kwestia praw do kopiowania produktów, a także licencji i praw autorskich, czy ochrony własności intelektualnej. Mimo to, pomysł wydaje się nadal być opłacalny.

Idea stojąca za tym rozumowaniem opiera się o to, aby człowiek mógł pobrać z sieci element i wysłać go bezpośrednio do drukarki. Mogą za tym stać ograniczenia, dotyczące materiałów lub skomplikowanych kształtów, jak ma to w zasadzie miejsce teraz. Zapewne, ograniczenia te stopniowo będą zanikać wraz z rozwojem różnych technologii druku. Jeśli chodzi o złożone części czy mechanizmy, istniałaby możliwość drukowania pojedynczych części i składanie ich razem, bądź, w przypadku dużych elementów, zlecanie ich wykonania lokalnym drukarniom.

Głównym pytaniem jest to, że czy ta technologa okaże się tania, trwała i łatwo dostępna dla przeciętnego użytkownika? Czy okaże się to też na tyle atrakcyjne cenowo i wygodne, że ludzie przestaną kupować niektóre produkty, nawet online? Na te pytania przyjdzie jeszcze czas udzielić odpowiedzi. Póki co, możemy z zaciekawieniem przyglądać się rozwojowi druku 3D.

(rr)