NASA drukuje w 3D

NASA drukuje w 3D.jpg

W przygotowywanym do wykonywania załogowych misji łaziku, NASA umieściło aż 70 części, które są wykonane za pomocą technologii rapid prototyping. Materiały, jakich użyli to przede wszystkim ABS, PCABS oraz poliwęglan.

Zwinny biały pojazd przemierza pustynie Arizony, gdzie amplitudy temperatur są ekstremalne. Inżynierowie oraz astronauci z NASA testują swój nowy pojazd w warunkach podobnych do tych, panujących na Marsie. Badania te pozwolą, miejmy nadzieję, w przyszłości umożliwić człowiekowi eksplorację czerwonej planety.

Łazik marsjański jest integralną częścią misji NASA, celem której jest zwiększenie zasięgu człowieka w lotach w kosmos. Kabina pojazdu może pomieścić parę astronautów, którzy mogą przez parę dni badać pozaziemskie podłoże. Maszyna ma 12 kół, które transportują ruchomą kabinę, pozwalającą przyglądać się z bliska powierzchni planety.

By zaprojektować tak niezwykły i nieszablonowy pojazd, inżynierowie NASA sięgnęli po pomysłowość oraz zaawansowane technologie. 70 części łazika powstało dzięki specjalizowanej drukarce FDM firmy Stratasys.

Materiały użyte do produkcji części, które można zobaczyć pod tym linkiem, to ABS, poliwęglan oraz ich kombinacja PCABS. NASA wybrała technologię FDM, ponieważ pozwala ona operować na termoplastach, które mogą pracować w ciężkich warunkach.

Kiedy trzeba zbudować niestandardowy pojazd, standardowe metody wytwarzania nie zawsze się sprawdzają. Wydrukowane przez NASA elementy, wchodzące w składa łazika, to np. ognioodporne sekcje, przedni zderzak oraz wiele specjalizowanych uchwytów. FDM daje elastyczność w projektowaniu oraz możliwości szybkiej optymalizacji raz stworzonych komponentów poprzez zastąpienie ich nowymi. Poza tym pozwala na kreowanie trudnych do wykonania w tradycyjny sposób detali.

„Istotne jest aby, materiały, których użyjemy, były lekkie, wytrzymałe i pozwoliły na przyjęcie wysokich współczynników bezpieczeństwa.", powiedział jeden z inżynierów NASA, Chris Chapman.

Inżynierowie wydrukowali prototypy niezbędnych elementów z różnych rodzajów materiałów, dzięki czemu mogli zoptymalizować ich budowę, biorąc pod uwagę specyficzną funkcjonalność każdego z nich.

(rr)