Robot UR10 odporny na ciepło i pyły bez potrzeby konserwacji

Robot UR10 odporny na ciepło i pyły bez potrzeby konserwacji

Robotami współpracującymi ze sobą – tzw. „kobotami" nie są wyłącznie rozwiązania typu "wybierz i umieść", jak to się często wydaje. Dzisiaj te mniejsze, lżejsze i przenośne roboty nie są już ograniczone do czystych pomieszczeń i przenośników taśmowych. Można je coraz częściej stosować w niebezpiecznych warunkach.

Firma Aircraft Tooling, Inc. (ATI), ośrodek napraw części lotniczych, od trzech lat używa modelu Cobra Universal Robots UR10. Największy w serii UR, robot ten osiąga zasięg do 51,2 cala, z ładownością do 10 kg i prędkością ruchu do 39,4 cala/s. ATI wykorzystuje go do procesów natryskiwania cieplnego wysokotemperaturowego i powlekania plazmowego w celu poprawy i przywracania powierzchni elementów. Procesy te są niebezpieczne dla ludzi i robotów, ponieważ wytwarzają wysokie temperatury i rozpylone cząstki metalu. Zapobieganie zakłóceniom powodowanym przez robota była kluczem do decyzji ATI o wyborze UR10.

„UR10 wykazał się taką wytrzymałością, że wymagał tylko przetarcia pyłu pomiędzy aplikacjami" - powiedział Juan Puente, kierownik natrysku cieplnego w ATI. "Szczerze mówiąc, myślałem, że robot nie wytrzyma" - dodał Puente. "Niektóre z powłok proszkowych, których używamy to węglik wolframu, który jest twardą powłoką metalową. Jeśli dostanie się do łożyska robota, mógł je zniszczyć. Jednak nie było tam żadnych cząstek, trzy lata pracy, a nic nie widać".

UR10 jest uszczelniony przed kurzem i przystosowany do pracy w wysokich temperaturach w ekstremalnych warunkach i nie wymaga konserwacji prewencyjnej.

"Szukamy teraz możliwości dodania kamery wizyjnej, aby robot mógł przeprowadzić kontrolę jakości powlekanych części, lokalizując obszary wymagające dodatkowej powłoki. Jest wiele rzeczy, które możemy zrobić z tymi robotami" – wyjaśnia Puente.

Puente zdecydował się na współpracę z UR10 w porównaniu z tradycyjnymi robotami przemysłowymi, ponieważ te ostatnie nie były w stanie sprostać potrzebom ATI. "Koszt był oburzający, modele żeliwne, które oglądaliśmy, zbyt obszerne, nie mogliśmy łatwo przenosić ich między komórkami, były trudne do zaprogramowania i wszystkie wymagały zabezpieczeń, które nie działałyby w naszych małych rozpylaczach."

(KB)